Spektakularna zorza polarna nad Bałtykiem

Nie trzeba podróżować do Islandii, aby zobaczyć zjawiskową zorzę polarną. Podczas ostatnich nocy można ją było obserwować nad Bałtykiem. Jak to możliwe, że takie zjawisko wystąpiło w naszym kraju?

Czym jest zorza polarna?

Zorza polarna to spektakularne zjawisko, które jest w stanie zachwycić każdego. To jak powstaje, jest dość skomplikowane. Związane jest z przepływami prądu w jonosferze na wysokości około 100 km nad powierzchnią Ziemi. Tam właśnie znajduje się obszar przenikania pasów radiacyjnych i górnej atmosfery ziemskiej. Zorze są więc najczęściej widoczne podczas burz jonosferycznych.

Zorze mogą przyjmować rożne kształty: pasma, łuki, kurtyny, promienie, korony i inne. Mają piękne kolory, podobnie jak tęcza: niebieski, zielony, biały, żółty czy czerwony. Kolor zjawiska zależy intensywności linii emisyjnych, rodzaju gazu oraz od wysokości, na jakiej występuje zjawisko.

Gdzie występuje zorza polarna?

Na Ziemi zorze występują głównie za kołami podbiegunowymi, np. Arktyce czy Antarktydzie. Najlepiej wybrać się do wybranego kraju we wrześniu. Wtedy jest największa szansa na zobaczenie zorzy. W których krajach jest to najbardziej prawdopodobne? Głównie w: Norwegii, Szwecji, Finlandii, Islandii, Szkocji oraz w północnych częściach Kanady.

Zorze polarne w sprzyjających warunkach bywają widoczne nawet w okolicach 50. równoleżnika. Tak właśnie było tym razem – w Polsce. Czasem zdarza się, że zorze polarne obserwowane są nawet w krajach śródziemnomorskich. Zorze polarne występują również na innych dużych planetach w Układzie Słonecznym.

Zorza w Polsce

W poniedziałkową i wtorkową noc ostatnich dni lutego, doskonale było widać zorzę polarną w miejscowościach położonych nad Bałtykiem. Świetlne malowidła mogli podziwiać również Ci, którzy, mieszkają w środkowej części woj. zachodniopomorskiego, a nawet w woj. warmińsko-mazurskiego i lubuskiego.

Jeszcze jedno widowisko

Oprócz spektakularnego zjawiska zorzy w Polsce, podziwiać mogliśmy koniunkcję Jowisza i Wenus. Przez kilka dni coraz bardziej się do siebie zbliżały. Najbliżej siebie były wczoraj, w środę 1 marca. Dzieliła je nieduża odległość, mniej więcej wielkości połowy tarczy Księżyca. Kolejne takie zjawisko ma być widoczne na niebie za dwa lata.